خانوم خاله

به نام خداوند خورشید و ماه          که دل را به نامش خرد داد راه

جز اورا مدان کردگار سپهر             فرو زنده ی ماه و ناهید و مهر

به دانش گرای و بدو شو بلند             چو خواهی که از بد نیابی گزند

ز دانش در بی نیازی بجوی             وگر چند سختیت آیدبه روی

ز نادان بنالد دل سنگ و کوه            ازیرا را  ندارد بر کس شکوه

توانا بود هرکه دانا بود         ز دانش دل پیر برنا بود

LOVE